Քալիֆորնիոյ հայ գրողներու միութեան վարչութիւնը հրապարակեց հետեւեալ գոյժը. «Խորապէս վշտացած ենք գրողներիս ընտանիքի հետ ջերմ կապեր հաստատած, անզուգական նկարագրի տէր, վիրտուոզ դաշնակահար, պարզապէս պայծառ ընկեր ու լաւ մարդ՝ Լեւոն Աբրահամեանի անակնկալ վախճանի առիթով: Կենսախինդ ու ժպտերես հայ էր նա, ում մասին անցեալ ժամանակով մի տեսակ անհնար է խօսել, առաւել եւս սգալ այդ մեծ կորուստը, սակայն նրա թողած ընկերասիրութիւնն ու մարդամօտութիւնը պարտադրում է բոլորիս հպարտ լինել: Ի սրտէ ցաւակցում ենք Լեւոն Աբրահամեանի հարազատներին, բարեկամներին, ծանօթներին, բոլորին: Յիշատակն արդարոց եղիցի»:
Իր կարգին, Միքայէլ Աւագեան կը գրէ. «Յիրաւի խոր կսկիծ պատճառեց մայէստրօ Լեւոն Աբրահամեանի մահուան բօթը: Չի գտնուի մէկն այս համայնքում, որ չի վայելել այս հրաշալի մարդու հրաշալի կատարումները: Վարպետն օժտուած էր անզուգական երաժշտական տաղանդով, բայց նաեւ մարդկային այնպիսի որակներով, որ նրան դարձրել էին հասարակութեան լայն շերտերին շատ սիրելի ու յարգելի: Անկեղծ, անմիջական, բարեգութ ու բարեսիրտ էր մայէստրօն, բոլորին օգնող, սատարող, եւ իր անձնականը երբեք չկարեւորող: Հոգիդ թող լոյսերի մէջ սաւառնի վարպետ: Գնա՛ յաւէրժութիւն անհոգ ու հանգիստ, քանզի գերազանցութեամբ կատարել ես քո երկրային առաքելութիւնը»: