Ն. Մ. ԿԱՉԵԱՆ-ԳԱՅԵԱՅԵԱՆ
Կարծէք երէկ էր, երբ Կիրակնօրեայ դպրոցի տնօրէն Ռաֆֆի Թորոսեանն ու եկեղեցու հոգեւոր հովիւ Տ. Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանն ուրախութեամբ ընդունեցին Կիրակնօրեայ դպրոցի ուսուցչուհի Նուարդ Մատինեանի առաջարկութիւնը՝ կիրակնօրեայում բացել հայերէնի դասեր։ Այս առաջարկութիւնը ուրախութեամբ ընդունեցին նաեւ ծնողներն ու աշակերտները:
«Փափաքս է, որ մեր երեխաները ճանաչեն Մեսրոպեան տառերը, եւ որ ամենակարեւորն է՝ Աստուածաշունչը մեր տառերով ու մեր լեզուով կարդան։ Երբե՛ք չկորցնեն հայի ինքնութիւնը այս օտարութեան մէջ։ Ճանաչեն ու մօտենան իրենց արմատներին։ Սիրեն ու գնահատեն պապենական ժառանգութիւնը, իրենցը դարձնեն, քանզի այն հէնց իրենցն է», ասաց տիկին Նուարդն ու խօսքը Աստծոյ օրհնութեամբ գործ դարձաւ։
2009-2010 ուսումնական տարում, ամէն Կիրակի առաւօտեան, Կիրակնօրեայ դպրոցի դասերից մէկ ժամ շուտ, աշակերտները ուրախութեամբ յաճախեցին հայերէնի դասընթացքին եւ աւարտեցին «Այբբենարան»ը։ «Անիկա հայրերուն սիրտը՝ որդիներուն, ու որդիներուն սիրտը՝ հայրերուն պիտի դարձնի»։ Մաղաքիա 4։6։
Ամավերջի հանդէսը տեղի ունեցաւ երկու բաժնից կազմուած ծրագրով։ Հանդէսի ողջ ծրագիրը պատրաստել էր ուսուցչուհին։ Բացման խօսքը ներկայացրեց մանկապարտէզի սան՝ հնգամեայ Գէորգ Մկրտչեանը, որ արտասանեց «Հայք» բանաստեղծութիւնը։
– Այժմ, սիրելի հիւրեր, ծնողներ եւ ներկայ գտնուողներ, խնդրում եմ ոտքի կանգնել,- յատուկ խանդավառութեամբ յայտարարեց հանդիսավար, Կիրակնօրեայ դպրոցի փայլուն աշակերտուհի Քրիստինա Դէմիրճեանը։
Աշակերտների հետ միասին պիտի երգենք «Մեր Հայրենիք»՝ Հայաստանի քայլերգը։ Բեմ են բարձրանում տասներկուսից տասնչորս տարեկան, հայերէնի դասընթացքն աւարտած շուրջ 19 աշակերտները՝ ջահերը ձեռքներին վեր պահած ու Եռագոյնի հետ ձուլուած Մեսրոպեան տառերը գլխներից վեր։ Նրանք մեծ ոգեւորութեամբ ու ցնծութեամբ ներկայ գտնուողների հետ միասին երգեցին մեր ազգային հիմնը։
Հանդէսում հնչած բոլոր երգերը ղեկավարեց Աւետիս Կաբակչուզեանը։ Նա սիրով ու անմնացորդ նուիրումով իր ուժերը ներդրեց աստուածահաճոյ այս գործում։ Բեմ էին բարձրանում աշակերտները, ու իրենց ձեռագրով գրուած սահուն ու վարժ կարդում Մեսրոպեան տառերով ծրագրին համապատասխան թեմաները։ Քրիստինէ Խոսրովեանը՝ դասարանի լաւագոյն եւ սիրուած աշակերտուհիներից մէկը, կարդաց Մեսրոպ Մաշտոցի կեանքն ու գործունէութիւնը։ «Մաշտոցի ստեղծած կատարեալ «Այբբուբենը»» կարդաց Պետրոս Քուբելեանը, «Ժողովուրդը դիմաւորում է Մաշտոցին» նիւթը կարդաց Արտաշ Սեմրջեանը, իսկ «Մեսրոպ Մաշտոցի վառած ջահը եւ նրա աճիւնը Օշական գիւղում»ը՝ աշակերտուհի Արաքսի Կենճիկեանը։ Նա ոչ միայն լաւ կարդում ու ասմունքում է, այլեւ լաւ դաշնամուր է նուագում։ Այդ օրը նա փայլուն կատարեց Առնօ Բաբաջանեանի «Էլեգիան»:
Աղաւնու նման սուրբ, աղաւնու նման անաղարտ, բեմ բարձրացաւ եօթնամեայ աղջնակը՝ Անժելիքա Մարաբեանը։ Նա այնպէս գեղեցիկ եւ համարձակ կարողացաւ կարդալ եւ ժողովրդին փաստել, որ աշխարհի բոլոր մանուկները աղաւնու նման միամիտ են ու սիրուած՝ Աստծոյ կողմից։ Վառ վկան՝ երեքամեայ Նուարդիկը՝ քոյրն Անժելիքայի, որ մեղրածոր քաղցրութեամբ հազիւ հասկանալի իր մանկական թոթովանքով արտասանեց «Հայոց Լեզու» բանաստեղծութիւնը։ Այս մանկիկի վրայից Աստծոյ օրհնութիւնն ու քաղցրութիւնը կարծես տարածուեց ամբողջ սրահով մէկ, այնտեղ գտնուող երեխաների վրայով, ու անցաւ 7ամեայ Մանուէլ Մերթխանեանին, որ արտասանեց «Փոքրիկ Մաշտոցը» բանաստեղծութիւնը։ Հանդէսը ամբողջութեամբ ողողուած էր մաշտոցեան շնչով եւ օրհնուած Աստծոյ կողմից։
Դասընթացքն աւարտող աշակերտ-աշակերտուհիներից Օսկար Նիկողոսեանը, Անի եւ Էլէն Օգանեսեան քոյրերը, Արամ Ղազարեանը, Դիանա Խոսրովեանը, Գերի Կենճիկեանը, Քրիստինէ Բարսումեանը, Սիւզի Տէրտէրեանը, Նշան Մերթխանեանը եւ Մէրի Փափաօղլանեանը, Աստուածաշնչի «Առակաց» գրքից կարդացին խրատական խօսքեր եւ յորդորներ։
Վերջում Քրիստինէ Խոսրովեանը կարդաց 150րդ Սաղմոսը՝ «Օրհնեցէք Աստուած իր սրբարանի մէջ: Օրհնեցէք զանիկա իր զօրաւոր գործերու համար… Ամէն շունչ ունեցող թող Տէրը օրհնէ»:
Օր օրհնութեան, օր ցնծութեան։ Հէնց այստեղ ուզում եմ մէջբերել Կիրակնօրեայ դպրոցի տնօրէնի՝ Ռաֆֆի Թորոսեանի խօսքը. «Ամբողջ տարուան մը աշխատանքի եւ նուիրումի հունձքն է, որ կը քաղենք, արդիւնքը կը վայելենք։ Արդիւնք մը, որուն մէջ բաժին ունենք բոլորս՝ մեր ուսուցիչները իրենց նուիրուածութեամբ, մեր եկեղեցին՝ իր հովիւով, հոգաբարձութեամբ, իր քաջալերանքով, Ազգային առաջնորդարանը՝ առաջնորդ սուրբ հօր եւ իր կողմէ նշանակուած քրիստոնէական դաստիարակութեան խորհրդի նախագահ հայր Միւռոն Ծ. վրդ. Ազնիկեանի հովանաւորութեամբ։ Բայց բոլորէն աւելի, սիրելիներ, Աստծոյ շնորհքովն ու ողորմութեամբ է, որ այսօր իւրաքանչիւրս այստեղ ներկայ ենք…»:
Հանդէսի առաջին բաժինը աւարտելուց անմիջապէս ետք դասընթացքն աւարտած շուրջ 19 աշակերտները ստացան վկայականներ եւ Աստուածաշնչեր՝ եկեղեցու Կիրակնօրեայ դպրոցի տնօրէնի եւ հայերէնի ուսուցչուհու կողմից ստորագրուած, իսկ Քրիստինէ Խոսրովեանը ստացաւ յատուկ գովասանագիր, դասընթացքին ակտիւօրէն մասնակցելու եւ ուսուցչուհու օգնականը լինելու առիթով։
Երկրորդ բաժինը պատրաստել էին Կիրակնօրեայ դպրոցի աշակերտները։ Հանդիսավարներն էին Շահէն Հալէպեանն ու Սիւզի Յովհաննիսեանը։ Ասեմ, որ պատանեացի աշակերտներ հանդիսաւոր կերպով եւ բարձր մակարդակով ներկայացրեցին տրամախօսութիւն՝ գրուած Մէրի Շամլեանի կողմից։ Թէ՛ մանկապարտէզի խումբը, թէ՛ նախակրթարանի խումբը մեծ ուրախութիւն եւ ոգեւորութիւն առաջացրին։ Նրանք երգեցին «Առաւօտ Լուսոյ», «Յիսուս Ըսաւ» եւ Սաղմոսներ։ Էթան Քէշիշեան դաշնամուրի վրայ նուագեց «Գետակի Վրայ», իսկ Մարիանա եւ Անահիտ Մուրատեանները՝ «Արաքս»ը։
Աշակերտները ելոյթ ունեցան երգերով, արտասանութիւններով, շարականներով, սաղմոսներով։ մանկապարտէզի աշակերտները արտասանեցին «Տէր եթէ զշրթունս», «Աղաւնիներ» եւ «Ես քեզ սիրում եմ» երգերը՝ նուիրուած Յիսուսի։
Այնուհետեւ, 8րդ դասարանի շրջանաւարտները՝ Սարգիս Փափաօղլանեանը եւ Մանուէլ Նազարեանը, վկայականներ ստացան առաջնորդ սրբազան հօր ստորագրութեամբ։ Վերջում իրեն հեղինակաւոր կարծիքն ասաց Միւռոն Ծ. վրդ. Ազնիկեանը։ Նա բարձր գնահատեց ուսուցիչների աշխատանքը եւ կոչ ուղղեց հայ մնալու եւ քրիստոնէական հաւատքը ամուր պահելու, նաեւ գնահատեց օրիորդ Մարի Խաչերեանի երկարամեայ ծառայութիւնը:
Այնուհետեւ հօր աղօթքով եւ օրհնութեամբ աւարտուեց հանդէսը։