ՆՈՒԱՐԴ ՄԱՏԻՆԵԱՆ
Երբ երեխան լոյս աշխարհ է գալիս, առաջինը հպւում է իր մօր կրծքին, սնւում մայրական անաղարտ կաթով եւ մշտապէս ապահով զգում իր մօր գրկում։ Ճիշդ այդպէս էլ, աշխարհով մէկ սփռուած ողջ հայ ժողովուրդը կարիք ունի հպուելու Մայր եկեղեցուն, ապաւինելու Աստուծոյ ողորմութեանը, սիրուն։ Մայր հայրենիք։ Մայրենի լեզու։ Մայր եկեղեցի։ Այս երեք վեհ ու մեծ միութեան մէջ է եւ, ամենակարեւորը, հաւատքն է, որ Աստուած կանգուն ու աներեր է պահում ազգը, հայրենիքը, եկեղեցին եւ վերջապէս՝ անհատը։
Ս. Յովհաննու Կարապետի եւ Հոլիվուտի Ս. Կարապետ մայր եկեղեցւոյ անուանակոչութեան տօնի առիթով, ինչպէս ամէն տարի, այս տարի էլ մատուցուեց Ս. պատարագ:
Յունուար 17, 2010։ Մայր եկեղեցու անուանակոչութեան օր…: «Կ՛ուրախանայի երբ ինծի կ՛ըսէին՝ Տիրոջը տունը երթանք։ Մեր ոտքերը քու դռներուդ մէջ կայնեցան» Սաղմ. 122։1-2:
Այո՛, այդ օրը շատ հաւատաւոր հայորդիների ոտքերը Տիրոջը տան դռներու մէջ կանգնեցին՝ ապաւինելով Քրիստոսին:
Ս. եւ անմահ պատարագը մատուցեց թեմիս բարեջան առաջնորդ Տ. Մուշեղ Ս. արք. Մարտիրոսեանը։ Ս. սեղանին սպասարկեցին հոգեւոր հովիւ Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանը, սարկաւագներն ու դպիրները։
Սրբազան հայրը քարոզի պահին նախ փառք եւ գոհութիւն յայտնեց ամենաբարին Աստծոյ՝ օրհնեալ եւ հոգելից պահի համար, եւ օրհնեց յիշատակը բոլոր նրանց, ովքեր հաւատքով կառուցեցին այս եկեղեցին։ Նա նաեւ բարձր գնահատեց ու օրհնեց հոգեւոր հովիւ Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանին, հոգաբարձուներին, երեսփոխաններին, Տիկնանց միութեան անդամուհիներին, Դպրաց դասի անդամներին, եկեղեցու օծման կնքահայր Վահէ Կարապետանին, բարերարներին ու հաւատացեալներին, որոնք շէն ու պայծառ են պահում Աստուծոյ տունը՝ Հայց. առաքելական եկեղեցին։ Այնուհետեւ նա իր քարոզի մէջ անդրադարձաւ Ս. Յովհաննէս Մկրտչի անձին ու առաքելութեանը, որ ի վերուստ տրուած էր նրան կատարելու։ Սրբազանը մէջբերեց Ղուկ 1։41 խօսքից՝ «Երբ Եղիսաբէթ Մարիամին բարեւը լսեց, մանուկը անոր որովայնին մէջ խաղաց ու Եղիսաբէթ Սուրբ Հոգիով լեցուեցաւ»։ Սուրբ Յովհաննէս Կարապետը տակաւին իր մօր որովայնին մէջ՝ որովայնէ ստացաւ Ս. Հոգին եւ կանգնեց Տիրոջ առջեւ՝ երկրպագելով Յիսուս Քրիստոսին։
Յովհաննէս Մկրտիչ իր ծառայական կեանքով, իր քարոզութեամբ հրաւիրեց մարդիկը, որ արդարութեամբ ապրին եւ գործեն. «Ապաշխարհեցէք, վասնզի երկնքի թագաւորութիւնը մօտեցած է», Մատթ. 3։2, որուն լաւագոյն օրինակը ինք տուաւ, ի՛ր ապրած արդար վարքով. թէեւ բանտարկուեցաւ, չարչարուեցաւ, սակայն երբեք չդադրեցաւ արդարութիւնը խօսելէ։ Ան սորվեցուց մարդոց իրարու հետ արդարութիւն գործել, նաեւ սորվեցուց թէ ինչպէ՛ս երկիւղած պէտք է ըլլալ Աստծոյ պատուիրանները գործադրելով։
«Այսօր իբրեւ ուխտաւորներ եկած ենք տօնելու Ս. Յովհաննէս Մկրտիչի տօնը։ Ականջ տանք իր պատգամներուն, անոր քարոզութեան լոյսին տակ քննենք մեզ, թէ որքանո՞վ իրարու հանդէպ արդարութեամբ կը գործենք, թէ որքանո՞վ Աստուծոյ պատուիրանները կը գործադրենք, թէ որքանո՞վ հաւատքով կ՛ապրինք», յայտնեց սրբազանը։ Նա իր քարոզախօսութեան ընթացքում կոչ արեց ներկայ գտնուողներին Հայիթիի կղզիի վրայ տեղի ունեցած աղէտից զոհուած հազարաւոր մարդկանց ընտանիքներին ձեռք մեկնելու եւ աղօթելու։ Նա յիշեց 1988 Հայաստանի երկրաշարժը, երբ աշխարհը ձեռք երկարեց։ Մենք էլ աղօթենք ու ձեռք երկարենք աղէտեալներին։ Այդ առաքինութիւններով զարդարուած առաջնորդենք մեր հաւատքի կեանքը, եզրակացրեց սրբազան հայրը։
Այնուհետեւ իր նախագահութեամբ Տէրունական աղօթքով օրհնեց եկեղեցու «Կարապետեան» սրահի մէջ տեղի ունեցած սիրոյ ճաշկերոյթը։
Եկեղեցու հովիւը՝ Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանը, փառք տուեց Աստծուն, գոհութիւն յայտնեց, որ Աստուած նորից առիթ ստեղծեց 11րդ անգամ տօնելու անուանակոչութեան օրը։ Նա իր շնորհակալութիւնը յայտնեց Արեւմտեան թեմի առաջնորդ Մուշեղ Ս. արք. Մարտիորսեանին՝ սուրբ խորանին վրայ պատարագելու եւ քարոզելու համար, եւս մէկ անգամ հոգեպնդելու պարտականութիւնների եւ պարտաւորութիւնների մէջ։ Նա շնորհակալութիւն յայտնեց ներկայ գտնուողներին, ողջունեց Ս. Կարապետ եկեղեցու մեծ ընտանիքի նուիրեալ անդամներին, եկեղեցու օծման կնքահայր Վահէ Կարապետեանին, նոր խորանի բարերար Յակոբ Դաղլեանին, Ազգային վարչութեան անդամներին, Տիկնանց միութեանը եւ ուղեկից միութիւնների ներկայացուցիչներին։ Առաջին անգամ ըլլալով յատուկ կերպով ողջունեց նորանշանակ Ռոզ եւ Ալէք Փիլիպոս Ազգ. վարժարանի տնօրէն Նազօ Աբանեանը։
Շնորհակալական խօսք ասաց եկեղեցու Հոգաբարձութեան ատենապետ Տոքթ. Միսաք Պարսամեան։
Գեղարուեստական յայտագիրը կատարեցին Ռոզ եւ Ալէք Փիլիպոս Ազգ. վարժարանի աշակերտ-աշակերտուհիները։
Յատուկ յարգանքի եւ պատուոգիրի արժանացաւ եկեղեցու տարիներու նուիրեալ Յակոբ Էթմէքճեանը։ Նա եկեղեցու հիմնադիր Հոգաբարձութեան անդամ է. իր ներդրումը ունի ոչ միայն եկեղեցում այլ նաեւ Ռոզ եւ Ալէք Փիլիպոս վարժարանում։
Յակոբ Էթմէքճեանին յանձնուեց շնորհաւորագիր եւ շնորհակալագիր՝ իր խոնարհ ու անձնուէր ծառայութեան համար։ «Վասնզի ինչ որ մարդը կը սերմանէ, նոյնը պիտի հնձէ։ Ան որ իր մարմինը կը սերմանէ, այն մարմնէն ապականութիւն պիտի հնձէ ու ան որ հոգիին կը սերմանէ, այն հոգիէն յաւիտենական կեանք պիտի հնձէ։ Բայց բարիք գործելէն չձանձրանանք, քանզի յարմար ժամանակին պիտի հնձենք՝ եթէ չթուլանանք։ Ուստի քանի որ ժամանակը ձեռքերնիս է, բարիք ընենք ամէնուն, մանաւանդ հաւատքի ընտանիներուն» Գաղատացիս 6։8-10։
Անուանակոչութեան տօնական ճաշկերոյթը ջերմ ու բարեկամական էր, ընթացքը յարգանքի, սիրոյ ու խանդավառութեան, անցած տարիների ջերմ յիշողութեան։ Այդ օրհնութեան ընթացքին էր որ բեմ բարձրացաւ եկեղեցու Կիրակնօրեայ դպրոցի աշակերտ՝ չորսամեայ Գէորգ Մկրտչեանը։ Նա իր մանկական անմեղ ու թոթովախօս հայերէնով Տէրունական աղօթքը ասեց։
Վերջում իր խօսքը ասաց սրբազանը. նա նաեւ նշեց փոքրիկ Գէորգը, թէ այդ մանչուկը դեռ գիտակցական հասկացութեան մէջ չէ աղօթելու համար, սակայն նա սրտով ու մտքով կապ ունէր Աստծոյ հետ. այդ մանչուկը արտասանեց, որովհետեւ հաւատքով արտասանեց։ Ուրեմն մենք էլ վերանորոգուենք հաւատքով մեր ընթացիկ կեանքի համար, Աստծոյ կամքի համաձայն պարկեշտ ըլլանք, արդար ըլլանք, նուիրեալ ըլլանք մեր ծառայութեան մէջ։ Կրկին անգամ շնորհաւորեց բոլորին՝ անցեալ, ներկայ եւ ապագայ նուիրեալներին։ Նա կոչ արեց հաւատքով եւ նուիրումով շարունակելու մեր կեանքը։ «Ահա ես շուտով կու գամ եւ իմ վարձքս ինծի հետ է՝ ամէն մէկուն իր գործի համեմատ հատուցանելու։ Ես եմ Ալֆան ու Օմեկան, Առաջինը եւ Վերջինը, Սկիզբը եւ Վախճանը»։ Երանի՜ են անոնք, որոնք անոր պատուիրանները կը կատարեն, որպէսզի իշխանութիւն ունենան կենաց ծառին վրայ եւ դռներէն ներս քաղաքը մտնեն։
Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհքը ձեր ամէնուն հետ ըլլայ։ Ամէն։