ՆԵՐԿԱՅ ՄԸ
19 Սեպտեմբերին Պըրպենքի մէջ, ականատես եղայ առաջնորդարանի բակին մէջ տեղադրուած երեք խաչքարերու բացման արարողութեան: Միջոցառման ներկայ էին բազմաթիւ պատուարժան մարդիկ: Հայաստանէն հրաւիրուած էին երեք սրբազաններ եւ երեսփոխաններ: Աթլանթայէն հրաւիրուած էին հիւրեր, իրաւաբաններ, բժիշկներ: Լոս Անճելըսէն՝ Հայաստանի գլխաւոր հիւպատոսը, լրագրողներ, գործարարներ, յայտնի ընտանիքներու անդամներ: Խօսքով հանդէս եկան տարբեր անձեր:
Զիս շատ տպաւորեց պատկերասփիւռի լրագրող Էլմիրա Գասպարեանի սրտաբուխ խօսքը, որ ուղղակի ցնցեց եւ յուզեց բոլորը, որոնք ծափերով յայտնեցին իրենց երախտագիտութիւնը:

Արդ, ձեզ կը ներկայացնեմ այս միջոցառման ընթացքին Էլմիրա Գասպարեանի տպաւորիչ խօսքէն բաժիններ․
«Ճիշդ չեմ համարի, եթէ նախքան իմ խօսքը, մենք չանդրադառնանք եւ մեր յարգանքի տուրքը չմատուցենք մեր հայրենիքում տեղի ունեցող ահաւոր անհերքելի իրականութեանը: Ես համբերութիւն եմ մաղթում 5000 որդեկորոյս մայրերին, 11,000 հաշմանդամ եւ վիրաւոր մեր հերոս տղաներին, հարիւրաւոր անհետ կորած եւ գերեվարուած մեր զինուորների հարազատներին, Արցախում տարածքներ կորցրած, անտուն ու թափառական դարձած մեր հազարաւոր հայրենակիցներին, Սիւնիքում կատարուող անարդար իրավիճակին, հայի ինքնասիրութիւնն ու մէջքը կոտրած։ Մեր բազմահազար սփիւռքահայերին, մաղթում եմ բոլորիս համբերութիւն: Մաղթում եմ, որպէսզի մեր հայրենիքը շուտ ոտքի կանգնի, շտկի իր մէջքն ու վերականգնի իր արժանապատուութիւնն ամբողջ աշխարհում: Մենք այն ազգն ենք, որ տարիներ շարունակ, մեր արուեստով, գրականութեամբ եւ մշակոյթով ներկայացել ենք աշխարհին եւ կանգնել քաղաքակիրթ ազգերին հաւասար:
«Այսօր մենք ականատես եղանք շատ կարեւոր խաչքարերի բացման արարողութեան, որոնցից մէկը ի յիշատակ Բալեան գերդաստանի, որի անդամներից շատերը զոհուել են 1915ի Ցեղասպանութեան ժամանակ: Այդ գերդաստանի շառաւիղը՝ Շաքէ Բալեան, Աղասարգսեան ընտանիքն է, իսկ Աղասարգսեան ընտանիքը Աթլանթայից սիրելի մայրիկի յիշատակին յաւերժացրեց այս երեք խաչքարերից մէկը:
«Միւս խաչքարը նուիրուած է մեր արցախեան գոյամարտի նահատակների յիշատակին, որը նոյնպէս հովանաւորւում է Աղա Սարգսեան ընտանիքի կողմից:
«Երրորդ խաչքարը նուիրւում է մեր շատ սիրելի Սուրոյի՝ Սուրէն Սողոմոնեանի յիշատակին եւ հովանաւորւում է Սողոմոնեան ընտանիքի կողմից՝ Նշան Օհանեանի գլխաւորութեամբ:
Փառք ու պատիւ մեր բոլոր հովանաւորներին այս սուրբ գործը արժեւորելու եւ կեանքի կոչելու համար:
«Այժմ ես պիտի խօսեմ իմ լաւ բարեկամ՝ Սուրէն Սողոմոնեանի մասին: 46 տարեկան հասակում, նա հեռացաւ կեանքից, վշտի մէջ թողնելով կնոջը՝ Լուսինէին, զաւակներին, բոլորին…
«Ես համոզուած եմ, որ անբացատրելի ցաւ, մեծ ափսոսանք ու զարմանք ապրեց իւրաքանչիւր ոք, ով լսեց Սուրոյի անժամանակ մահը: Նա խռովեց այս աշխարհից ու հեռացաւ: Խռովեց, քանի որ դեռ շատ անելիքներ ունէր, շատ կիսատ թողած գործեր, դեռ չապրած կեանք: Եւ ես վստահ եմ, որ Սուրոյի հոգին շշնջում է։ Շատ էր սիրում արուեստ, գրականութիւն, մշակոյթ եւ միշտ կանգնած էր մեր ազգային արժէքների կողքին: Տարիներ շարունակ նա օգնել է Հայաստանի մանկատներին, ծերանոցներին, պատերազմի հաշմանդամներին, արցախեան պատերազմում զոհուածների ընտանիքներին, եկեղեցուն, Կարմիր Խաչին, նոյնիսկ օտարազգի հիւանդ երեխաներին ու շատ-շատերին: Եւ հաւատքը դէպի վաղուայ լուսաւոր օրը, նրա հոգում միշտ արթուն էր պահում սէրը դէպի հայրենիքը, դէպի իր ժողովուրդը, առաւել դէպի ժողովրդի այն հատուածը, ովքեր ապրում էին ծանր ու դժուարին պայմաններում»: