Նենգ ու դաւադիր ձեռքերը վարձկան
Փորձեցին խեղդել ձայնըդ առնական,
Բայց անոնք միայն մարմինիդ հասան
Եւ սարսափահար՝ ընդմիշտ հեռացան։
Կաղնիները սէգ կը մեռնին կանգուն՝
Իբրեւ պայքարի կտրիճ տրիբուն,
Եւ գաղափարի խոյանքով անհուն
Քամիներուն դէմ կը պոռթկան ցասում։
Դուն ինկար հպարտ, յաղթեցիր մահուան
Եւ սրտերու մէջ ծնար յաղթական
Արշալոյսն ահեղ ուխտին արամեան,
Երբ նոր Սարգիսներ վրէժ արթնցան։
Կաղնիները սէգ կը մեռնին կանգուն՝
Իբրեւ պայքարի կտրիճ տրիբուն,
Եւ գաղափարի խոյանքով անհուն
Քամիներուն դէմ կը պոռթկան ցասում։
Արթնցան վրէժ, տեղացին կրակ
Եւ փոթորկեցին սրտերը հայոց,
Եղան պայքարի անձնուրաց տղաք
Եւ տաք արիւնէդ ծլած ուխտ ու բոց։
Կաղնիները սէգ կը մեռնին կանգուն՝
Իբրեւ պայքարի կտրիճ տրիբուն,
Եւ գաղափարի խոյանքով անհուն
Քամիներուն դէմ կը պոռթկան ցասում։
Հաւատքըդ ըրած նիզակ ու վահան՝
Ոտքի հանեցիր բիւր հայդուկներ քաջ,
Սոսկաց ազերի թշնամին դաժան
Եւ Արցախն անխոց յաղթական ցնծաց։
Կաղնիներն անվախ միշտ կ՛ապրին կանգուն՝
Իբրեւ պայքարի ուխտեալ տրիբուն,
Եւ գաղափարի շանթերով արթուն
Վարձկաններուն դէմ կը պայթին ցասում։
ՍԱՐԳԻՍ ԿԻՐԱԿՈՍԵԱՆ