ՀԵՆՐԻԿ ԲՈՒԴԱՂԵԱՆ
Ծնուել է Երեւան, 1918 թուի Օգոստոս 1ին, ուր նա ապրեց իր կեանքի ամենաերջանիկ եւ գեղեցիկ մանկութեան օրերը. 1931ին, մօրը եւ եղբօրը հետ միասին անցան Պարսկաստaան եւ ապա Գահիրէ (Եգիպտոս), միանալու իրենց հօրը՝ Վաղարշակ Պուտաքեանին:
Իր վաղ երիտասարդական տարիներից, սկսեալ Գահիրէում, նա ունեցել է եռանդուն եւ նուիրեալ ազգային կեանք, վարել պատասխանատու պաշտօններ ՀՅԴի շարքերում, ընտրուել Միջին Արեւելքի ՀՅԴ Ազգային կենտրոնական վարչութեան անդամ եւ տուել իր բարոյական եւ նիւթական աջակցութիւնը ազգային բազմակողմանի ձեռնարկների, գործակցել Համազգայինին ու մանաւանդ՝ ՀՕՄին, ուր իր կինը՝ Ալիսը, եւս ունեցել է բեղուն գործունէութիւն:
Թէեւ ճարտարապետ էր՝ վկայեալ Գահիրէի իտալական «Լէոնարդօ դա Վինչի» քոլեջից, սակայն էր նաեւ տաղանդաւոր գեղանկարիչ: Ան տէրն էր Գահիրէի «Սթիւտիօ Փարիզ» անուանի նկարչատան:
Նա նաեւ անուանի մարզիկ էր մարմնամարզի, հեծելանիւի, լողի եւ մանաւանդ՝ չմշկամարտի (roller skating) մէջ՝ հանդիսանալով Եգիպտոսի ախոյեաններից մէկը այդ մարզում:
35 տարի Գահիրէում ապրելուց յետոյ, 1968 թուի Նոյեմբեր 5ին նա եկաւ Նիւ Եորք, կնոջ Ալիսի եւ երկու զաւակների՝ Վաղարշի եւ Արմէնի հետ միասին՝ զոհելով բարգաւաճ ու ապահով գործն ու կեանքը, փրկելու համար զաւակները զինուորակոչից, Իսրայէլի դէմ Եգիպտոսի պատերազմի առթիւ:
Նիւ Եորքում եւս նա բոլորեց ազգային եւ կուսակցական բեղուն կեանք՝ հանդիսանալով Վուդսայդ քաղաքամասի նոր Հայ կենտրոնի կազմակերպչական մղիչ ուժը ու վարիչը, հանգուցեալ ընկեր Ստեփան Դարդունիի եւ Վահագն Յովնանեանի հետ:
Ապա, 1988 թուի Մարտին, ան փոխադրուեց Լոս Անջելըս, ուր ապրեց հանգստեան կոչուած իր վերջին տարիները՝ հնարաւորութեան չափ կապ պահելով ազգային կեանքի հետ:
Ի դէպ, կ՛արժէ յիշատակել այստեղ 2006 թուի Մայիս 12ին, Լոս Անջելըսի Բըրբենկ քաղաքամասի ՀՅԴ «Նիկոլ Աղբալեան» կոմիտէութեան եւ Հայ Դատի յանձնախումբի միացեալ ընդունելութեան ընթացքին՝ նուիրուած Հայ Դատի եւ Ցեղասպանութեան, Մկրտիչ Պուտաքեանը պարգեւատրուեց «Նիկոլ Աղբալեան» կոմիտէի պատուոյ յուշատախտակով եւ ներկայ ամերիկացի ծերակուտականների ու քոնկրեսականների կողմից ստորագրուած եւ կնքուած գնահատական վկայագրերով՝ իր 70 տարիների երկարատեւ ծառայութիւնների համար, ի նպաստ հայ համայնքներին, Եգիպտոսից մինչեւ Միացեալ Նահանգներ՝ Նիւ Եորք եւ Լոս Անջելըս:
Պէտք է յիշել նաեւ այստեղ իր աներորդու Հրանտի կնոջը՝ բուժքոյր Աղաւնի Խաչատուրեանին, որ Մուկուչի իսկ խօսքերով՝ իր կեանքի բարի հրեշտակն էր եւ որ տասնամեակներ շարունակ հարազատի իր խնամքն ու հոգածութիւնը անշահախնդիր ու անսակարկ նուիրել է իրեն:
Բարութեան, անկեղծութեան, անձնազոհութեան, պարզութեան եւ սիրոյ բիւրեղացած մարմնացում էր Մկրտիչ Պուտաքեանը՝ մէկը այն քիչերից, որոնք համակ նուիրում են իրենց շրջապատին՝ առանց ընկրկումի:
Այդ բոլորի կողքին, ան նուիրուած հայր եւ ամուսին էր:
Յարգա՜նք իր յիշատակին: Անտարակոյս, լոյսերի մէջ է իր անարատ հոգին: Ամէն: