ԱՍՏՈՒԾՈՅ ՕՐՀՆՈՒԹԵԱՆ ԷՋՔԸ
Այո՛, երեխան ծնուելուց յետոյ է աճում ու մեծանում։ Աճում է նրա կշիռը, հասակը, մեծանում է եւ գիտակից է դառնում։ Նոյն յաջողութեամբ զարգանում է նրա մտաւոր եւ հոգեւոր աշխարհը։ Ծնողները երեխաներին մանկուց պէտք է հոգ տանեն, կրթեն ու դաստիարակեն քրիստոնեայ հայեցի։
Այո, թէ՛ ծնողները, եւ թէ՛ պապիկներն ու մեծ մայրերը իրենց կարեւոր դերն ունեն երեխաների նկատմամբ. «Թոռները ծերերուն պսակն են իսկ որդիներուն պարծանքը՝ իրենց հայրերը» (Առակաց 17)։ 6-ում գրուած այս խօսքերը ոգեւորող եւ պարտաւորեցնող են։ Եւ իսկապէս, նրանք, ովքեր իրենց երեխաներին կրթում են Աստծոյ սիրով եւ նրա ճանապարհների մէջ, այդ երեխաներն աճում, մեծանում, եւ հարստանում է նաեւ նրանց հոգեւոր աշխարհը, եւ վերջապէս Աստուածահաճոյ կեանքով են ապրում։
Աստուածահաճոյ կեանքով են ապրում այսօր Ս. Կարապետ Մայր եկեղեցու Կիրակնօրեայ դպրոցի աշակերտները։ Այդ օրը՝ Կիրակի, Յունիսի 7ին, Կիրակնօրեայ դպրոցի աշակերտների ամավերջի հանդէսն էր։ Հանդէսն սկսուեց «Աստծոյ սէրը» փոքրիկ բեմադրութեամբ՝ պատանեաց խմբի աշակերտների կատարմամբ։ Այնուհետեւ բացման խօսքով հանդէս եկաւ Կիրակնօրեայ դպրոցի տնօրէն պրն. Ռաֆֆի Թորոսեանը. «Ս. Կարապետ Մայր եկեղեցւոյ Կիրակնօրեայ դպրոցի տեսչութեան, ուսուցչական կազմի եւ աշակերտութեան անունով, բարի գալուստ կը մաղթեմ բոլորիդ։
«Մեր երախտագիտութիւնը կ՛ուզենք յայտնել նախ Թեմիս բարեջան առաջնորդ Տ. Մուշեղ արք. Մարտիրոսեանին եւ Քրիստոնէական դաստիարակութեան բաժանմունքին՝ մշտապէս անոնց նեցուկ կանգնելուն համար, Ս. Կարապետ եկեղեցւոյ հովիւին՝ Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանին եւ հոգաբարձական կազմին՝ անոնց անկեղծ քաջալերանքին համար, թէ՛ բարոյապէս եւ թէ՛ նիւթապէս, Ռոզ եւ Ալէք Փիլիպոս Ազգ. վարժարանի տնօրէնութեան եւ պատասխանատու մարմիններուն՝ անոնց աջակցութեան համար, եւ վերջապէս ձեզի՝ ծնողներ՝ ձեր ոգեւորութեան եւ վստահութեան համար։
«Մեր բոլոր անձնակազմով այսօր եկած ենք ձեզի հրամցնելու կոկիկ յայտագիր մը, որուն ընթացքին եկէ՛ք միասին վայելենք մեր դարաւոր արժէքները՝ հոգեւոր, ազգային եւ մշակութային մարզերուն մէջ։
«Եթէ մենք այսօր կը գոյատեւենք, ապա շնորհիւ մեր խոր հաւատքին է, որ դարերու մէջէն կու գայ։
Մեր Տիրոջ եւ Փրկչին Յիսուս Քրիստոսի հեղինակաւոր խօսքերը, երբ կ՛ըսէ Յովհաննու Աւետարանիչի 10րդ գլխու 17-18 համարներուն մէջ. «Հայրը զիս կը սիրէ, որովհետեւ կեանքս կու տամ՝ վերստին առնելու համար զայն։ Ոչ ոք կրնայ կեանքս ինձմէ խլել։ Ես իմ կամքովս կեանքս կու տամ։ Իրաւունք ունիմ զայն տալու, ինչպէս նաեւ իրաւունք ունիմ զայն կրկին առնելու։ Ահա այսպէս պատուիրեց Հայրս ինծի»։ Այս տարի «Երիտասարդութեան տարի» հռչակուած է։ Սիրելի՛ ծնողներ, թանկագին հայորդիներ այս սերունդը յատուկ ուշադրութեան կարօտ է։ Աշխարհը հետզհետէ դէպի անկում կ՛երթայ։ Արթուն ըլլանք։ Մեր ամբողջ ուշադրութիւնը պէտք է ըլլայ այս նոր սերունդը պահել հայ, պահել ճշմարիտ հաւատքի մէջ, տիեզերքի Արարիչին թեւերուն տակ։ Միշտ աղօթենք անոնց համար, զոհուինք անոնց համար, որովհետեւ մեր ազգին ապագան անոնց ձեռքն է»:
Ծափահարութիւնների ներքոյ ելոյթ էին ունենում մանուկները, պատանիներն ու երիտասարդները։ Տիգրան Մարաբեանի շնորհիւ նկարահնուել եւ մոնթաժուել էր հոգեւոր փոքրիկ ֆիլմ, որին մասնակցել էին պատանեաց խմբի աշակերտ-աշակերտուհիները։ Դա փոքրիկ վկայութիւն էր, զոր գրել էր աշակերտուհիներից՝ Մէրի Ճամշեանը։ Երգերը, աղօթքները, սաղմոսը, խմբերգերը, դաշնամուրային մենակատարումները քոյր եւ եղբայր Արաքսի եւ Կէրի Կինճիքեանների կատարմամբ, իսկական տօնակատարութիւն էր, փառաբանութեան օր, որ մեր Կիրակնօրեայ աշակերտների շուրթերից առ Աստուած էր բարձրանում։ Ցնծութիւնը, ուրախութիւնն ու օրհնութիւնը տարածուել էր ներկաների մէջ։ Այդ օրհնութեան ալիքը վերէն էր ուղարկուած, եկեղեցու հովիւ Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանի, Կիրակնօրեայ դպրոցի տնօրէն Ռաֆֆի Թորոսեանի եւ ուսուցչական կազմի միջով անցնելով՝ տարածուել էր երեխաների, ծնողների, տատիկների ու պապիկների հոգու խորքը անջնջելի յուշ դառնալու համար:
Այսքան սէր երեխաների նկատմամբ, այսքան հոգատարութիւն եւ սրտացաւութիւն շատ քիչ հոգեւոր հովիւների կարող ենք մեր օրերում հանդիպել։ Դա իր ներկայութեամբ եւ խօսքով փաստեց եկեղեցու հովիւ Վիգէն Ա. քհնյ. Վասիլեանը։ Երեխաների հետ Տէրունական աղօթքը՝ «Հայր Մեր»ը, աղօթելուց յետոյ, նա իր հոգում եղած ալեկոծութիւնը չկարողացաւ թաքցնել եւ անկեղծօրէն այսպէս սկսեց իր խօսքը. «Խառը զգացումներ կան սրտիս մէջ, մտքիս մէջ»։ Նա իրեն սրտի անհանգստութիւնը յայտնեց բացակայողների համար եւ նրանց համար ովքեր շա՜տ հեռու են Աստծուց եւ եկեղեցուց, նրանց համար ովքեր իրենց զաւակներին զրկում են այս մեծ օրհնութիւնից։ Նա գնահատեց նաեւ Կիրակնօրեայ վարժարանի բոլոր կամաւորները, ուսուցիչները, Աստծոյ սիրոյն նուիրուած եւ խանդավառուած են աշխատում աշակերտների հետ, Աստծոյ փառքին, եկեղեցու պայծառութեան եւ վերջապէս հայեցի ու քրիստոնեայ դաստիարակութեան համար:
Սեպտեմբերին, Խաչվերացի տօնին, երբ Կիրակնօրեայ դպրոցը բացուի, եթէ ցանկութիւն ունէք Աստուծմէ օրհնութիւն ունենալ, ձեզ հետ նոր երեխաներ բերէք, ու հաւատացէ՜ք, ձեր հոգիի մէջ պիտի զգաք Աստծոյ օրհնութեան էջքը, Քրիստոսի տուած խաղաղութիւնը, Սուրբ Հոգու շնորհները եւ վերջապէս աղիւս մը, քար մը պիտի աւելցնէք Աստուածահաճոյ այս գործին մէջ։