
ԱՆԱՀԻՏ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ*
Լաս Վեգասի Սեդա Թաջիրեանի անուան շաբաթօրեայ դպրոցում Մարտի 8ին անզուգական ու չկրկնուող տօն էր՝ Մայրութեան եւ գեղեցկութեան օրը, բարի աստուածատուր լոյսով օրհնեալ տօն։
Գեղեցիկ զարդարուած տօնական դահլիճն անգամ մեզ յուշում էր օրուայ խորհուրդը։ Տարուայ բոլոր օրերն են գեղեցիկ, պարզապէս այս մէկն առանձնայատուկ է ու խորհրդանշական։
Մինչ միջոցառումը, իր «Տէրունական աղօթք»-ով եւ բարեմաղթանքով ելոյթ ունեցաւ եկեղեցու հոգեւոր հովիւ Սասուն Ծ. վրդ. Զմրուխտեանը, որին յաջորդեց երեխաների շնորհաւորանքները։
Ապա, աշակերտները մայրիկներին նուիրեցին իրենց իսկ ձեռքերով պատրաստած բացիկները։ Դա ամենամեծ նուէրն էր ծնողների համար, որովհետեւ այն ամենաթանկն է եւ կոչւում է ՍԷՐ։
Բազում շնորհաւորանքներից անմասն չմնացին նաեւ մեր սիրելի ուսուցչուհիները։
Ինչպէս միշտ, այդ օրը մեզ հետ էր նաեւ մեր դպրոցի հիմնադիր տնօրէն՝ տիկին Լաուրա Խլղաթեանը։
Իսկ վերջում, ինչպէս Պարոյր Սեւակը կասէր.
«Եկէ՛ք այսօր մենք համբուրենք, որդիաբար
Մեզ աշխարհում ծնած-սնած,
Մեզ աշխարհում շահած-պահած,
Մեզնից երբե՛ք չկշտացած,
Փոշի սրբող, լուացք անող,
Անվերջ դատող, անվերջ բանող այս ձեռքերը,
Թող որ ճաքած ու կոշտացած,
Բայց մեզ համար մետաքսի պէ՛ս
Խա՜ս ձեռքերը…»
* Սեդա Թաջիրեան շաբաթօրեայի ուսումնական հարցերու պատասխանատուն է