ԱԲՕ ՊՈՂԻԿԵԱՆ
Հայաստանի երկրորդ մեծագոյն կուսակցութիւնը ըլլալու յաւակնութիւնը ունեցող «Բարգաւաճ Հայաստան»ի կայծակնային արագութեամբ քայքայման լոյսին տակ, հետաքրքրական անստորագիր վերլուծում մը տեղ գտած է «Լրագիր»ի Մարտ 10ի հրապարակումներուն մէջ. անիկա կը սկսի՝ ըսելով. «Գագիկ Ծառուկեանի հեռանալուց յետոյ, ԲՀԿում եւ նրա շուրջ հետաքրքիր զարգացումներ են տեղի ունենում: Խմբակցութիւնից դուրս են եկել մի շարք պատգամաւորներ, սակայն վայր չեն դրել մանդատները եւ մտադիր են պատգամաւորական խումբ ձեւաւորել: Տարածքային կառոյցները լքում են կուսակցութիւնը, շատ պաշտօնեաներ տեղերում նոյնպէս դուրս են գալիս ԲՀԿից»:
Քիչ անդին կը կարդանք. «Աւելի քան տգեղ պատկեր է բացւում, այն դէպքում, երբ այս կուսակցութիւնը (ԲՀԿ) գլխաւորում էր «համաժողովրդական շարժում»ն ու «բուրժուա-դեմոկրատական յեղափոխութիւնը»: Պարզւում է՝ այս ամէնի տակ ընդամէնը մերկանտիլ (առեւտրական-Խմբ.) նպատակների շուրջ մի համախումբ էր, որը փոշիացաւ առաջին իսկ հարուածից:
«Հայաստանում կուսակցութիւնները կազմալուծելու կամ պառակտելու փորձեր շատ են եղել: Օրինակ՝ 1990ականներին Ռամկավար Ազատական կուսակցութիւնն այնքան մասնատուեց, որ ոչ ոք չէր կարողանում ստոյգ ասել դրանց թիւը: Պառակտուեցին նաեւ ՍԴՀԿն, ՀՀՇն, ՀԺԿն, ՕԵԿը: Լեւոն Տէր Պետրոսեանը փորձեց պառակտել ՀՅԴն՝ ստեղծելով Էյդամի «կօօպերատիւ դաշնակցութիւնը», որը սակայն շատ կարճ կեանք ունեցաւ: ՀՅԴի ապակենտրոն, ցանցային ուժեղ կառուցուածքն ու գաղափարական ամուր հիմքերը թոյլ չտուեցին պառակտել այդ կուսակցութիւնը:
«ՀՅԴն մնաց բացառութիւն, սակայն միւս կուսակցութիւնները հեշտութեամբ պառակտւում էին մի պարզ պատճառով՝ դրանք գաղափարազուրկ, քաղաքական սկզբունքներ չունեցող խմբաւորումներ են, ուր մարդիկ մտնում են անձնական խնդիրներ լուծելու համար: ԲՀԿն այդ առումով բացառութիւն չէ: Սակայն, այս երեւոյթներն առաւել տգեղ երեւակուեցին հէնց ԲՀԿի դէպքում, նկատի ունենալով նրա ռեսուրսների (միջոցներու-Խմբ.) ու յաւակնութիւնների մեծութիւնը»:
Ոչ մէկ երաշխիք կայ, որ այսօր Հայաստանը ղեկավարող Հայաստանի Հանրապետական կուսակցութիւնը կրնայ վերապրիլ նախագահ Սարգսեանի պաշտօնավարման աւարտէն ետք: Այն պահուն, երբ իշխանութեան ղեկին գայ նախագահի նեղ շրջանակէն դուրս անձ մը, այդ կուսակցութիւնը կրնայ «Բարգաւաճ»էն ալ արագ թշուառանալ: «Առնէտավազք» բնութագրումով յայտնի այս երեւոյթը, դժբախտաբար, դարձած է Հայաստանի քաղաքական կեանքի առողջացումը խանգարող գլխաւոր ազդակներէն մէկը: Տարօրինակ է, որ Հայաստանի մշակոյթին մէջ, ուր «տղամարդկութիւնը» ամէնէն գովերգուած ու փառաբանուած կենացներէն է, ամէնէն «անտղամարդավարի» (ֆեմինիստներու թիրախ դառնալու վտանգը աչք առած ենք) նկարագրային գիծը զարգացած է քաղաքական կուսակցութիւններու մէջ, ուր ընկղմող նաւէն իրենք զիրենք դուրս նետողները ամօթի նուազագոյն զգացումն իսկ չեն ցուցաբերեր եւ իրենց հաւատարմութեան երդում առանց խպնելու կը շնորհեն յաջորդ իշխանաւորին: Հաւանաբար, կիներու ներկայութեան յաւելացումը Հայաստանի քաղաքական կեանքի այդ դաշտը առնէտներէ մաքրելու գործընթացին լաւագոյն նպաստը կը բերէ։