Վարում է Տիգրան Մանսուրեանը
Գրառեց՝ ԿԱՐԻՆԷ ՏԷՐ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
«Վաչէի հետ ես խօսեցի հայ երգի մասին, տարբեր փուլերով, սկզբից մինչեւ Ռ. Մելիքեան, Յարօ Ստեփանեան, եւ ներկայացրի մեր երաժշտութեան բզկտուածութիւնը: Երբ առնչւում ես աւստրիական, գերմանական, ֆրանսիական, իտալական երաժշտութեան հետ, ունես յատուկ շրջանակ՝ դասական եւ ժողովրդական երաժշտութեան, որոնք ըստ էութեան հեռու չեն իրարից, մէկ ամբողջութիւն են: Երբ հայկականն է, այնքան տարբեր են, այնքան իրարամերժ են նոյն՝ երգ կոչուածի սահմաններում՝ հայ հոգեւոր երգ, հայ գուսանական-աշուղական երգ, հայ գեղջկական երգ, քաղաքային երգ, «կիթառ-բռնող», «երգ ասող»ի հեղինակային երգ (ֆրանսիական շանսոնիէի նմանութեամբ), ռաբիս, նոր շրջանի էստրադային երգեր, որոնց գեղագիտութիւնը, գոյացման շարժառիթները, ձայնահամակարգը, որեւէ մէկը կապ չունի միւսի հետ:
Այս պարագային մենք թեւածում ենք Արեւելքից Արեւմուտք, եւ բոլոր երգերն էլ ունկնդիր ունեն: Մեր պատկերը մանր խճաքարերից կազմուած «մոզայիկ» (խճանկար) է: Առ այսօր մեր բանաւոր եւ գրաւոր երաժշտութիւնը, որ իրենց նկարագրի հզօր արտայայտութիւններն ունեն, ընկալւում են իբրեւ առճակատման մէջ գտնուող երաժշտական իրականութիւններ: Այստեղից էլ գոյանում է ժողովրդի մէջ տարածուած գիտութեամբ «չալելու» (նուագելու)՝ դասական երաժշտութեան տրուած կիսաարհամարհական, կիսաերկիւղած վերաբերմունքը: Բոլորը մերն են, եւ պէտք է տէր կանգնենք»:
Ու մտածում ես, ազգային մասնատուածութիւնը միթէ՞ կարող է այսքան նոյնանալ երգարուեստի հետ, դառնալով հայելին մեր բազմատեսակ հայ լինելու պատկերի:
Այնուհանդերձ, քանի որ բոլորն էլ մեզ են պատկանում, սեփականատիրոջ իրաւունքով ընդունում ենք մեր ունեցուածքը:
***
Շուրջ երկու տասնամեակ է հայրենի երգահան Տիգրան Մանսուրեանը ստեղծագործական սերտ կապերի մէջ է «Լարք» երաժշտանոցի եւ մասնաւորաբար Վաչէ Պարսումեանի հետ:
Տարիների ընթացքին այս համագործակցութիւնը տարբեր արտայայտութիւններ է ստացել. «Դիլիջան» համերգաշարին մշ-տապէս մասնակցելուց սկսած մինչեւ ուսանողական բաց համերգներին որպէս ունկնդիր ներկայ լինելը:
Երեք զրոյցների այս շարքը գոյացել է անսպասելիօրէն, Մանսուրեան-Պարսումեան՝ թէյի շուրջ զրոյցների ընդմիջից, երբ խօսք ու զրոյց է եղել հայ երաժշտութեան, հայ երգի, հայ կոմպոզիտորական արուեստի հարցերի շուրջ: Այս զրոյցների անմիջական հետեւանքը լրջանալով՝ դարձել է այս երեք երեկոների ծրագիրը: Պարսումեանի ցանկութիւնն է եղել պարզ այս զրոյցը այլեւս ծրագրող շրջանակի մէջ դնել եւ այնուհետեւ այն ներկայացնել ուսումնական հաստատութեանը եւ նրա շուրջ գտնուող երաժշտասէր եւ հետաքրքրուած հանրութեանը:
Երեք երեկոների ընթացքի զարգացող ծրագիրը բոլորովին չի հաւակնում հայ երաժշտութեան պատմական զարգացման քիչ թէ շատ համակարգուած գիտական վերլուծութիւն լինել: Եղածը թերեւս աւելի շատ կարող է բնորոշել հայ հեղինակի մտորումները, պրպտումները մեր երաժշտութեան անցեալի եւ ներկայի հետ կապուած:
Երեկոն ծրագրուած է այնպէս, որ խօսք եւ երաժշտութիւն, վերլուծութիւն եւ երաժշտական օրինակ իրար լրացնեն՝ վերլուծական միտքը գեղագիտական վայելքի հետ զուգակցելով: Ուրեմն դասախօսութիւնները մերթ ընդ մերթ կ՛ընդմիջուեն երաժշտական կտորներով, որոնք կը ներկայացուեն ձայնագրութիւն-տեսագրութիւններով:
Հրաւիրուած է մշակութասէր հանրութիւնը:
Դասախօսութիւնների շարքը հետեւեալն է.
1.- Մինչ-Կոմպոզիտորական Արուեստ
Երկուշաբթի, Փետրուար 23, 2015
2.- Երգի Տիրոյթ
Երեքշաբթի, Փետրուար 24, 2015
3.- Երաժշտա-Կառուցողական Միտք
Չորեքշաբթի, Փետրուար 25, 2015
Դասախօսութիւնները ամէն օր կը կայանան երեկոյեան ժամը 8ին, Լարք երաժշտական ընկերակցութեան «Դրբանճեան» սրահում: Հասցէն՝ 543 Arden Ave. Glendale, CA 91203: