Նոր տարուայ զգացողութիւն չունեմ, բայց իրաւունք չունեմ սպասելիքներ չունենալ, որովհետեւ

սպասելիքները մարդկային են, եւ անկախ տարիքից, անկախ քաղաքական պատասխանատուութիւնից եւ անկախ պաշտօնից, մարդը միշտ հաւատում է հեքիաթին, երազանքին, լաւ հեռանկարին:
Ինչպէս բոլորը, ես էլ լաւին եմ սպասում, եւ Նոր տարուայ նախաշեմին լաւի սպասումների աւելի սուր զգացողութիւններն եմ ունենում: Ցանկութիւններս շատ պարզ եւ մարդկային են. բոլորի եւ իմ համար պարզ մարդկային երջանկութիւն, խաղաղութիւն, ջերմութիւն, կայունութիւն եւ, ամենակարեւորը, ինձ մեծ ցաւ է պատճառում մեր հասարակութեան բացասական սպասումների ընդհանուր տրամադրութիւնը:
Կ՛ուզենամ, որ 2011ը մեր սպասումներում միայն դրական երանգ ունենայ: Ես շատ պիտի ուզենամ, որ հասարակութեան մէջ ահագնացող փախուստի, հայրենիքը լքելու տրամադրութիւնը, այնտեղ, որտեղ չկանք, լաւը փնտռելու տրամադրութիւնները տեղ չունենան, որ ունենանք մեր միջավայրը, մեր իրականութիւնը, մեր հողը բարեկարգելու պատասխանատուութիւն եւ չսպասենք, որ ինչ-որ մէկը դա մեզ համար պէտք է անի: Շատ եմ ուզում, որ 2011ը, այնուամենայնիւ, մեր հասարակութեանը՝ Հայաստանի եւ Արցախի, խաղաղութիւն բերի: Բազմաթիւ չլուծուած խնդիրներ ունենք եւ թշնամու շնչառութիւն մեր թիկունքում, պիտի ուզենայի, որ մէր կոնֆլիկտները լուծուած լինէին, եւ մարդկային երջանկութիւն՝ մեր ընտանիքներին: Մեզ՝ կանանց, պիտի մաղթեմ պարզ կանացի երջանկութիւն եւ ամէն մէկին իր հետ հաշտ, ներդաշնակ ապրելու հնարաւորութիւն: