«Չկան Դէպքեր, Երբ Պէտք Է Սուտ Խօսել»
Վարեց՝ ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ
Ստորեւ՝ Հայաստանի վարչապետ Կարէն Կարապետեանի բացառիկ հարցազրոյցը «Մեդիամաքս»ին.
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Պարոն վարչապետ, ձեր կենսագրութիւնը, բնականաբար, հրապարակուած է կառավարութեան կայքում, սակայն դրանում կան կէտեր եւ դրուագներ, որոնց մասին մենք քիչ բան գիտենք կամ առհասարակ չգիտենք: Կը ցանկանայի այսօր փորձենք մի փոքր «բացել» ձեր կենսագրութիւնը: Դրանում կարդում ենք, որ ձեր առաջին աշխատավայրը եղել է Հայկական ԽՍՀ Պետպլանի հաշուողական կենտրոնը: Ինչո՞վ էիք այնտեղ զբաղւում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Պետպլանի հաշուողական կենտրոնում աշխատել եմ չորս տարի: Չափազանց լաւ ու հետաքրքիր հիմնարկ էր, որտեղ աշխատում էին շատ տաղանդաւոր մարդիկ, եւ ձեւաւորուած էր իսկական գիտական միջավայր:
Մենք զբաղւում էինք Հայաստանի ժողտնտեսութեան համար կանխատեսումներով՝ կիրառելով հետաքրքիր մաթեմատիկական մեթոդներ եւ մոդելներ: Կենտրոնում աշխատելու ընթացքում պաշտպանել եմ թեկնածուական թէզս:
Ժողտնտեսութեան ճիւղային եւ ռեգիոնալ (շրջանային-Խմբ.) զարգացման միջեւ յաճախ ի յայտ էին գալիս անհամաչափութիւններ, եւ ես փորձում էի գտնել այնպիսի լուծումներ, որոնք թոյլ կը տային ապահովել տնտեսութեան այս կամ այն ճիւղի եւ ռեգիոնի զարգացումը:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Այն տարիների աշխատանքը ձեր այսօրուայ գործունէութեանն ինչ-որ կերպ նպաստո՞ւմ է:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ցանկացած գիտելիք եւ փորձ երբեւէ պէտք է գալիս: Սովորելով կիրառական մաթեմատիկայի ֆակուլտետում՝ ես չէի պատկերացնում, որ տարիներ անց հնարաւորութիւն կ՛ունենամ որոշակի գիտելիքներ կիրառել էներգետիկայի (ուժանիւթի-Խմբ.) ոլորտում: Օրինակ, պահեստի յայտնի խնդիրը կիրառել եմ «Հայէներգոյում»՝ դիսպետչերիզացիայի (առաքումի համակարգի վերածելու-Խմբ.) խնդիրների կարգաւորման ժամանակ:
Մեր դիսպետչերները համարւում էին ԽՍՀՄ լաւագոյն մասնագէտները, ինչը իրականում այդպէս էլ կար, եւ սկզբնական շրջանում որոշակի վերապահմամբ էին նայում մաթեմատիկոսին, որը եկել է էներգետիկայի ոլորտ: «Պահեստի» աշխատանքի կազմակերպման մոդելը, մասնաւորապէս, օգտագործել ենք ջրամբարներում ջրի օպտիմալ (յարմարագոյն, առաւելագոյն-Խմբ.) քանակ պահելու խնդիրը լուծելու համար:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Այսինքն, կառավարչի համար ցանկալի կամ, նոյնիսկ, պարտադի՞ր է որոշակի մաթեմատիկական գիտելիքներ ունենալ:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Պարտադիր չէ (ժպտում է–Հեղինակ.): Ես մաթեմատիկոսներին, իհարկէ, շատ եմ յարգում եւ գնահատում ու կողմնակալ վերաբերմունք ունեմ իրենց հանդէպ, բայց կարծում եմ, որ կառավարիչ լինելու համար պէտք է զուգորդուեն տարբեր որակներ եւ հմտութիւններ: Երբեմն մաթեմատիկոսները խնդիրներին չափազանց նեղ են նայում: Բայց եթէ մաթեմատիկոսը օժտուած է տեսլականով, ապա, իհարկէ, դա հետաքրքիր կարող է լինել:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Դուք սիրում էք թուղթ ու գրիչով հարցերը քննարկել, տեղում հաշուարկներ անել:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Դա միայն մաթեմատիկոսներին բնորոշ սովորութիւն չէ (ծիծաղում է-Հեղ.:)
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Այսինքն, ձեզ հոգու խորքում մաթեմատիկոս չէ՞ք համարում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ոչ, համարում եմ: Ինձ համար շատ կարեւոր է տեսնել պատճառա-հետեւանքային կապը՝ եթէ ինչ-որ բան ենք անում՝ ինչո՞ւ ենք դա անում, ի՞նչ արդիւնք է տալու, ինչպէ՞ս է անդրադառնալու այլ խնդիրների վրայ:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Խորհրդային տարիներին հայկական մաթեմատիկական դպրոցը լաւ համբաւ ու մեծ հեղինակութիւն ունէր: Այսօրուայ վիճակի մասին ի՞նչ կ՛ասէք:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Այսօր էլ լաւ դպրոց ունենք, մտադիր ենք մի շարք միջոցառումներ իրականացնել, որպէսզի եղած աւանդոյթները ամրացնենք եւ առաջ տանենք: Մտածում ենք դպրոցներում յատուկ ուշադրութիւն դարձնել բնագիտական առարկաներին: Բայց դա չի նշանակում, որ այլ ուղղութիւններին ուշադրութիւն չենք դարձնելու: Շատ եմ կարեւորում նաեւ օտար լեզուների, ֆիզկուլտուրայի, տեղեկատուական տեխնոլոգիաների, ֆինանսների ու բիզնես հմտութիւնների դասաւանդումը մեր դպրոցներում:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Պետպլանում աշխատելուն զուգահեռ դասաւանդել էք Երեւանի պետական համալսարանում: Ի՞նչ առարկայ էք դասաւանդել:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Երկու տարի դասաւանդել եմ «Գծային ծրագրաւորում» եւ «Օպտիմիզացիոն մեթոդներ» առարկաների գործնական մասը: Ձեզ մի «գաղտնիք» բացեմ՝ իմ ուսանողների թւում է եղել նաեւ Վաչէ Գաբրիէլեանը:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- ԵՊՀում դասաւանդում էիք բուհը աւարտելուց անմիջապէս յետոյ: Երիտասարդ դասախօս լինելով՝ հե՞շտ էիք լեզու գտնում ուսանողների հետ:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Մի «գաղտնիք» էլ բացեմ (ծիծաղում է-Հեղ.): Այն կուրսում, որին դասաւանդում էի, սովորում էր կրտսեր եղբայրս, եւ նա լաւ «կապող օղակ» էր իմ եւ ուսանողների միջեւ:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Ի դէպ, դուք միշտ ընդգծուած ջերմութեամբ էք խօսում ուսանողների մասին: Վերջերս էլ նրանց յորդորեցիք «սիրել, սիրահարուել, քէֆ անել»:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Իսկապէս շատ ջերմ եմ վերաբերւում: Շատերը իմ ելոյթում միայն այդ հատուածը նկատեցին, ոմանք էլ չգիտես թէ ինչո՛ւ դրանում «ցինիզմ» տեսան: Ուսանողական տարիները մարդու կեանքում հիմնականում ամենաանհոգ ու երջանիկ տարիներն են լինում, որոնցից պէտք է առաւելագոյն օգուտ քաղել եւ, այո՛, նաեւ սիրել, սիրահարուել ու քէֆ անել:
Ուսանողներին նաեւ կոչ էի արել ծառայել մեր երկրին: Համոզուած եմ, որ լիարժէք կեանքով ապրում ես միայն այն դէպքում, երբ հաճոյք ես ստանում քո աշխատանքից: Եթէ մարդն իր ընտանիքին, ընկերութեանը, շրջապատին, հասարակութեանը եւ երկրին պէտքական լինելու ցանկութիւնը իրացնել չի կարողանում, դժուար թէ հաճոյք ստանայ այլ բաներից՝ երաժշտութիւնից, համեղ ուտելիքից եւ այլն:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Մենք խօսեցինք ձեր առաջին աշխատավայրի եւ համալսարանի մասին, բայց դպրոցական տարիները բաց թողեցինք: Դուք դպրոցը ոսկէ՞ մեդալով էք աւարտել:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ոչ: Դպրոցում գերազանց եմ սովորել, բայց աւարտել եմ առանց մեդալի:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Իսկ վարքն ինչպիսի՞ն էր:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Երեւի՝ լաւը (ժպտում է-Հեղ.):
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Այսինքն, կռուարար չէ՞ք եղել:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Երբ կարիքը եղել է, կռիւ արել եմ: Բայց դա շատ յաճախ չի պատահել: Դասերից փախել եմ, ինչպէս նաեւ գործել եմ բոլոր այն «մեղքերը», որոնք յատուկ են դպրոցականներին:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Եթէ չեմ սխալւում, դպրոցական տարիքում մէկ տարի անցկացրել էք Կուբայում, որտեղ աշխատել է ձեր հայրը:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Դպրոցական տարիներին երեք տարի Հայաստանից դուրս եմ սովորել՝ 2րդ դասարանում մէկ տարի՝ Գերմանիայի Դեմոկրատական Հանրապետութիւնում եւ 5րդ ու 6րդ դասարաններում՝ երկու տարի Կուբայում, որտեղ հայրս աշխատում էր որպէս ԽՍՀՄ էներգետիկների խմբի ղեկավար:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Համադասարանցիս եւս երկու տարի ապրել է Կուբայում՝ դպրոցական տարիքում, եւ մինչ այժմ շատ վառ տպաւորութիւններ ունի:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ես էլ ջերմ յիշողութիւններ ունեմ: Ընդհանրապէս, շատ ջերմ վերաբերմունք ունեմ բոլոր այն երկրների նկատմամբ, որտեղ ապրել եմ: Այդ փորձը կարեւոր էր նաեւ այն առումով, որ ամէն օր տարբեր ազգերի ներկայացուցիչների շփուելու հնարաւորութիւն ունէի, իսկ դա նպաստում է աշխարհընկալման ընդլայնմանն ու հանդուրժողականութեան ձեւաւորմանը:
Կուբայի մեր դպրոցում երեխաներ էին սովորում ոչ միայն ԽՍՀՄ գրեթէ բոլոր հանրապետութիւններից, այլեւ Չեխոսլովակիայից, Հունգարիայից, ԳԴՀից, Ռումինիայից, Վիետնամից, Մոնղոլիայից: Տասնամեակներ անց, Արգենտինայում գազի կոնֆերանսի (խորհրդաժողով-Խմբ.) ժամանակ հանդիպեցի Կուբայի համադասարանցիներիցս մէկին:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Երբեւէ վերադարձե՞լ էք Կուբա:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ոչ, բայց մի օր անպայման գնալու եմ:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Պարոն վարչապետ, մարդիկ յաճախ մանկութեան հետ կապուած յուշեր են ունենում, որոնք կարծես «տպւում են» յիշողութեան մէջ: Դուք այդպիսիք ունէ՞ք:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Յիշողութիւնը դիսկրետային (ընտրողական-Խմբ.) երեւոյթ է՝ կարող էք ամենայն մանրամասնութեամբ յիշել որեւէ իրադարձութիւն՝ առանց հասկանալու՝ ինչո՞ւ յատկապէս այդ մէկը: Ես էլ, բոլոր մարդկանց նման, յիշողութեանս մէջ նման դրուագներ ունեմ:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Պարոն վարչապետ, դուք կարծես մի «սահման» էք գծել, որը չէք հատում, երբ խօսքը գնում է ձեր անձնական կեանքի, ընտանիքի մասին: Կարծո՞ւմ էք, որ այդ հարցերի մասին խօսելուց կարող էք աւելի խոցելի դառնալ:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ոչ, պարզապէս կան բաներ, որոնք համարում եմ խիստ անձնական: Կարծում եմ, իրաւունք ունեմ չխօսել այն թեմաների մասին, որոնք վերաբերում են բացառապէս իմ ընտանիքին:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Հանրութեան ուշադրութեան կենտրոնում լինելը ձեզ անյարմարութիւն պատճառո՞ւմ է:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Այո:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Իսկ որո՞նք են նման պաշտօնում աշխատելու ամենամեծ դրական ու բացասական կողմերը ձեր համար:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Այսպէս ձեւակերպեմ՝ երբեմն դիսկոմֆորտի (անհանգստութեան-Խմբ.) պատճառը ազատ ժամանակի բացակայութիւնն է: Դրա հետեւանքով հիմա շատ քիչ եմ կարդում, չնայած միշտ փորձել եմ շատ կարդալ, համերգների չեմ գնում, սպորտով (մարզանք-Խմբ.) քիչ եմ զբաղւում, թոռնիկիս կարող է օրերով չտեսնում՝ գործի գնալուց նա դեռ չի հասցնում արթնանալ, իսկ երբ վերադառնում եմ աշխատանքից՝ հիմնականում արդէն քնած է լինում (Զրոյցը կայացել էր Նոյեմբերի 18ին, երբ վարչապետի զոյգ թոռնիկները դեռ չէին ծնուել-Հեղ.): Իհարկէ, սա ոչ միայն ինձ է բնորոշ, այլեւ բոլոր նրանց, ովքեր պատասխանատու պաշտօններ են զբաղեցնում կառավարման համակարգում:
Սա չափազանց հետաքրքիր ու պատասխանատու աշխատանք է: Ասել եմ եւ կարող եմ կրկնել՝ ցանկացած կառավարչի համար գերագոյն հաճոյք է ծառայել սեփական ժողովրդին ու երկրին:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Դուք յաջողակ մարդու համբաւ ունէք: Մի մարդու, ում մօտ միշտ ամէն ինչ ստացուել է: Դժուարութիւններ երբեւէ ունեցե՞լ էք:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Իհարկէ, բազմաթիւ նման պահեր են եղել իմ կեանքում: Ես ապրել եմ այնպէս, ինչպէս Խորհրդային Հայաստանում ապրում էին բոլորը: Ամէն ինչ սահուն ու հարթ չի կարող լինել, անգամ եթէ կողքից նման տպաւորութիւն կայ:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Իսկ հիմա փողը ի՞նչ դեր է խաղում ձեր կեանքում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Փողն ընկալում եմ որպէս ֆինանսական անկախութիւն ապահովելու միջոց, որը բերում է մարդու անկախութեանը: Երբ այն ապահովուած է, նիւթական բարիքների չափը ինձ համար նշանակութիւն չունի:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Ոմանք պնդում են, որ դուք այդ ֆինանսական անկախութիւնը ձեռք էք բերել տարբեր պաշտօններ զբաղեցնելու ընթացքում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Իրականութիւնն այն է, որ ես ֆինանսական անկախութիւնս ապահովել եմ պետական ոլորտում աշխատանքի անցնելուց շատ առաջ: Առհասարակ, նման պաշտօններ զբաղեցրել եմ երեք անգամ՝ 2001թ. կէս տարի եղել եմ էներգետիկայի փոխնախարար, 2010ից 11 ամիս աշխատել եմ որպէս Երեւանի քաղաքապետ, եւ մէկ տարուց աւելի է, ինչ զբաղեցնում եմ վարչապետի պաշտօնը:
Երբ ԽՍՀՄում սկսուեց կօօպերատիւ շարժումը, մենք մի քանի մաթեմատիկոսներով ընկերութիւն հիմնեցինք, որն առաջիններից էր Հայաստանում: Իսկ 1988 թուականին չինացի գործընկերների հետ մեր ստեղծած համատեղ ձեռնարկութիւնը թուով 14րդ էր ԽՍՀՄում:
Սկսել էինք մաթեմատիկական խնդիրներ լուծելուց՝ հաւաքել էինք մեր լաւագոյն ծրագրաւորողներին: Երբ յաճախորդներին առաջարկում էինք մեր լուծումները, շատերը ասում էին, որ աւելի լաւ է իրենց համակարգիչ վաճառենք: Մենք էլ հպարտ կեցուածք էինք ընդունում եւ ասում, որ առեւտրական չենք: Բայց յետոյ այնպէս ստացուեց, որ համակարգիչ վաճառելը շատ աւելի շահութաբեր էր, քան ծրագրեր գրելը (ծիծաղում է-Հեղ.):
Ժամանակի ընթացքում ընկերութիւնը մեծացաւ եւ ծաւալուեց: Գրասենեակներ ունէինք Մոսկուայում, Եկատերինբուրգում, Մինսկում, Աշխաբադում, Բէյրութում: Շատ դիւերսիֆիկացուած (այլազան-Խմբ.) բիզնես էր, ստեղծել էինք բանկ, աւիաընկերութիւն (օդանաւային ընկերութիւն-Խմբ.), զբաղւում էինք գունաւոր մետաղներով, աւիափոխադրումներով, տուրիզմով (զբօսաշրջութեամբ-Խմբ.), սեփական արտադրութիւններ ունէինք եւ այլն:
Այնպէս որ, իմ եկամուտների աղբիւրները միշտ պարզ ու յստակ են եղել: Այդ առումով, ինքս ինձ հետ միշտ շատ ներդաշնակ եմ եղել:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Հարուածային գործիքներ նուագելիս ձեզ տեսել ենք երկու անգամ: Մէկ անգամ, երբ տարածուեց մի ձայնագրութիւն, որտեղ նուագում էք Արցախում, երեխաների խմբի հետ: Այս տարի էլ ձեզ հարուածային գործիքներ նուագելիս տեսանք ՀՀԿ նախընտրական հոլովակներից մէկում: Յաճա՞խ էք նուագում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Պրոֆեսիոնալ (արհեստավարժ-Խմբ.) երբեք չեմ զբաղուել: Ուսանողական տարիներին նուագել եմ մի խմբում՝ ոչ շատ երկար ժամանակ: Հիմա շատ հազուադէպ եմ նուագում: Աւելի ճիշդ կը լինի ասել՝ եզակի դէպքերում:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Իսկ ռոքի սիրահար ինչպէ՞ս դարձաք:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Իմ ընտրութիւնն է եղել, մեր տանը ռոք լսողներ չկային: Բայց ես միայն ռոք չեմ լսում, սիրում եմ նաեւ ֆանք, ջազ-ռոք, ֆոլք: Հաճոյքով լսում եմ հայկական ժողովրդական երաժշտութիւն:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Երբ վարչապետ չէիք, Արցախ շատ էիք այցելում: Ամրանը արձակուրդը եւս Արցախում անցկացրեցիք: Կարելի՞ է պնդել, որ Արցախը յատուկ նշանակութիւն ունի ձեր կեանքում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Կարծում եմ, որ Արցախը իւրաքանչիւր հայ մարդու համար շատ յատուկ նշանակութիւն ունի: Այնտեղ է անցնում այն սահմանագիծը, որտեղ որոշւում է մեր ազգային արժանապատուութիւնը, ինքնասիրութիւնն ու ինքնութիւնը: Իրականում այսօր էլ առիթը բաց չեմ թողնում Արցախում լինել, որտեղ ինձ չափազանց լաւ եմ զգում: Դա ասում եմ ոչ այն պատճառով, որ ծագումով արցախցի եմ: Ես, իհարկէ, հպարտ եմ իմ արցախեան արմատներով, սակայն իմ էութեամբ ես երեւանցի եմ, քանի որ մեծացել եւ ապրել եմ Երեւանում:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Ո՞րն է ձեր ամենամեծ բացայայտումը վարչապետի պաշտօնում:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ես կը ցանկանայի, որ մեզանում պրագմատիզմն (գործնապաշտութիւն-Խմբ.) ու ռացիոնալ (բանական-Խմբ.) մտածողութիւնը աւելի լայն տարածում ունենան: Թւում է, որ ելնելով այն դժուարութիւններից, որ տեսել է մեր ազգը պատմութեան ընթացքում՝ մենք պէտք է չափազանց պրագմատիկ ազգ լինէինք: Որոշ հարցերում այդպէս է, սակայն շատ յաճախ իլիւզիաներով (պատրանքներով-Խմբ.) ենք ապրում:
Այս պաշտօնում ինձ ամենաշատը զարմացրել է այն, որ պոպուլիզմը (ժողովրդականութիւնը-Խմբ.) դարձել է ուժեղ գործօն: Շատ են մարդիկ, որոնք տեսախցիկի առջեւ մի բան են ասում, տեսախցիկից դուրս՝ այլ բան, իսկ իրականում մտածում՝ լրիւ այլ բան: Ինքս երբեւէ տեսախցիկի առջեւ չեմ ասել որեւէ բան, որին չեմ հաւատացել: Չեմ փորձում որեւէ մէկին արհեստական դուր գալ, սուտ խօսելը սկզբունքօրէն չեմ ընդունում: Լինում են դէպքեր, երբ ճիշդն ասել չես կարող, բայց, կարծում եմ, չկան դէպքեր, երբ պէտք է սուտ խօսել:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Բայց ճիշդը չասելը սուտ խօսելուն հաւասարազօ՞ր չէ:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Ոչ: Սուտ խօսելը վատ բան է, բայց, ցաւօք, դրա հետ մեր առօրեայ կեանքում մշտապէս առնչւում ենք:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Ի՞նչ էք ասում սուտ խօսող մարդկանց, երբ հանդիպում էք նրանց:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Իրենց որեւէ բան չեմ ասում, ինքս ինձ համար համապատասխան եզրակացութիւններ եմ անում:
ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ.- Այդ դէպքում մեր զրոյցն աւարտենք այս հարցով՝ աշխարհում աւելի շատ են բարի՞, թէ չար մարդիկ:
ԿԱՐԷՆ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ.- Իհարկէ, բարի մարդիկ աւելի շատ են, ինձ համար դա միանշանակ է: Չար մարդիկ պարզապէս աւելի շատ ուշադրութիւն են գրաւում ու աւելի բարձր են խօսում՝ ինչպէս Հայաստանում, այնպէս էլ ամէնուր:
