ՆՈՒԻՐՒՈՒՄ Է «ԱՐԱՐԱՏ» ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹԵԱՆ ՀԻՄՆԱԴՐՈՒԹԵԱՆ 70ԱՄԵԱԿԻՆ

ԱՆՈՒՇ ԱԼԵՔՍԱՆԵԱՆ-ՀՈՎԵԱՆ
Ալենուշ Եղնազարը իր բարձրորակ ելոյթով նոր իմաստ հաղորդեց սիրուած երգերին: Երգեր, որ բազմիցս ենք լսել տարբեր բեմերից ու տարբեր արուեստագէտների մեկնաբանութեամբ, որոնք միշտ էլ խօսել են մեր սրտերին, յուզել ու ոգեւորել են մեզ: Սակայն Ալենուշ Եղնազարի մենահամերգի ոճը ջազ նուագախմբի ընկերակցութեամբ, տարբերւում էր մեր այլ տեսած հանդէսներից 3 հիմնական առումով. նախ կազմակերպչական՝ նուագախմբի կազմով եւ յայտագրի ընտրութեան փնջով, ապա մենահամերգը՝ իր իւրայատուկ ձայնային տուեալների ու ջազ նուագախմբի միաձոյլ հնչողութեամբ, եւ կարեւորագոյնը՝ արհեստավարժ հիմունքներով ամեն ինչ ներդաշնակելու կարողութեամբ: Միջոցառման աւարտին հետաքրքիր էր ներկաների զարմացած եւ հիացումով ժպտացող դէմքերի արտայայտութիւնը, եւ ակամայից մտքիս մէջ փայլեց անպատասխան մնացած վիճելի հարցում՝ «Ե՞րգը, թէ երգիչը»:
Հանդէսը տեղի ունեցաւ Կիրակի, Նոյեմբեր 2ի երեկոյեան, ժամը 7:30ին, «The First Church of the Nazarene of Pasadena» եկեղեցու սրահում: Մեզ համար անծանօթ էին սրահն ու բեմը։ Ներս մտանք, առաջին իսկ հայացքով տեսանք ճաշակով եւ օրուայ երգահանդէսին համապատասխան ձեւակերպումով կլոր սեղանները, ծածկուած սրճագոյն սփռոցներով եւ սպիտակ ձեռագործներով, գեղեցիկ ձեւակերպումով զարդարուած՝ մոմերով, եւ դրուած համադամ խորտիկներով: Տրամադրութիւն առթող հաճելի մթնոլորտ էր ստեղծուած: Սրահը լեփ լեցուն էր, բոլոր նստարանները գրաւուած էին արուեստասէր ունկնդիրներով: Ալենուշ Եղնազարը, բացի երգացանկից, մտածել ու կազմակերպել էր մի սքանչելի, խնամուած եւ բարձր մակարդակով միջոցառում: Ուշագրաւ էին նաեւ բեմի ջազային բարձրորակ նուագարանները. լարային՝ կիթառ, Վանօ, փողային՝ ֆլիւթ, Եուրիկ Աբդալեան, հարուածային՝ դրամզ (թմբուկներ), Յովսէփ Խաչերեան, ստեղնաշարային՝ դաշնամուր-keyboard, Անգին Յովսէփ Չահարմահալի, «փըրքաշըն»՝ Էմիլիանօ Ալմեիդա: Նուագախմբի գեղարուեստական ղեկավար եւ դաշնամուր՝ Յովիկ Ոսկանեան: Միջոցառման համադրողներն էին՝ Մարի Ագուլեանը եւ Անօ Քուչուքեանը:
Բացումը կատարեց Լիլիթ Բաղդասարեանը: Նա ներկայացնելով Ալենուշ Եղնազարի կենսագրականը՝ բարձր գնահատեց նրա անհատականութիւնը, տարողութիւնը՝ որպէս խմբավար ղեկավարման եւ կազմակերպչական, կատարողական տուեալները: Ալենուշ Եղնազարը իր գործունէութեամբ արդէն ծանօթ է բոլորին, ճանաչում եւ վաստակ է ապահովել արուեստի բնագաւառում: Նա մի արուեստագիտուհի մենակատար է, ում իւրայատուկ ձայնային որակը եւ տուեալները համապատասխանում են քնարական, աշուղական, լիրիկական, դասական եւ եւրոպական երգերին. ճիշդ եւ գեղեցիկ էր գնահատել ու բնորոշել Լիլիթ Բաղդասարեանը: Ապա նուագախումբը «Հոյ Նազան» երգով կատարեց օրուայ գեղարուեստական բաժնի բացումը:
Ահա ժողովրդի ծափահարութեան ներքոյ բեմ բարձրացաւ Ալենուշ Եղնազարը՝ բեմական գեղեցիկ, սեւ ու սպիտակ ուշագրաւ տարազով: Նա ողջունելով ներկաներին՝ յայտարարեց, որ միջոցառումը նուիրւում է «Արարատ» կազմակերպութեան հիմնադրութեան 70ամեակին, եւ ժողովրդական «Մի՛ խնդրիր» երգով սկսեց իր մենահամերգը: Ապա յայտագիրը շարունակուեց մէկը միւսին գերազանցող հոգեզմայլ երգերի շարանով: Ճոխ էր յայտագիրը, 26 սիրուած երգերի հիւսուածքով, որ մեկնաբանուեց երկու արարով:
Ընտրուած երգերը եւ կատարումները այնքան յաջող էին, որ անհրաժեշտ եմ գտնում թուել երգացանկը. «Մանուշակ էիր» երգից յետոյ բեմ բարձրացաւ Նունիկ Մարտիրոսեանը։ Ինձ համար յայտնութիւն էր երիտասարդ արուեստագէտուհու եւ Ալենուշի երկձայն կատարումը, ուր մեկնաբանուեց Ռ. Ամիրխանեանի «Ինչպէս մի աստղ» երգը, թաւշային ձայնով, նրբութեամբ եւ միաձոյլ: Ծափահարութեամբ ու յուզումով վերյիշեցի Ալիսիա Կիրակոսեանի բառերի վրայ Ռ. Ամիրխանեանի գրած «Այնպէս ուզում եմ» երգը, որն այնքան յուզումնալից էր, որովհետեւ բանաստեղծուհու մահուանից յետոյ առաջին անգամ էի լսում այն: Ալիսիա Կիրակոսեանը յոյզերով վերականդանացաւ իր գրած բառերի խորքից ու կարծես քաղցր ժպտաց՝ անմահացած: Հնչեցին Ա. Հեքիմեանի «Գիշերն եկաւ», «Վերադարձիր դու նորից» երգերը: Յայտնութիւն էր նաեւ Անի Խաչատրեանը, որ Ալենուշի հետ միասին՝ կատարողական արուեստի բարձր մակարդակով, երկձայն երգեցին «Ով սիրուն սիրուն»ը, Ռ. Ամիրխանեանի «Կարմիր ծաղիկ մը գարունի» ստեղծագործութիւնը եւ Ա. Հեքիմեանի «Պատահական հանդիպում»ը, որոնք քաջալերուեցին բրաւօներով: Սրահը խանդավառ էր. առաջին բաժնի երեք վերջին երգերը՝ Ա. Բաբաջանեանի «Չքնաղ երազ», Խ. Աւետիսեանի «Երեւանի ջուր» եւ Ա. Խաչատրեանի «Գարուն Երեւան» երգերի կատարումը ընդունուեց բուռն ծափողջուններով, եւ վերջինը նոյնիսկ կրկնուեց:
Ընդմիջման 20 րոպէի ընթացքում, ժողովուրդը ուրախ տրամադրութեամբ, քաջալերանքի խօսքերով ու հիացմունքով էր արտայայտւում միջոցառման մասին։
Ահա սկսուեց երկրորդ բաժինը, եւ արուեստագիտուհի Ալենուշ Եղնազարը՝ ժողովրդի քաջալերական ծափահարութեամբ, բեմ բարձրացաւ սեւ եւ արծաթագոյն փայլերով զարդարուած գեղեցիկ տարազով: Երկրորդ բաժինը սկսուեց Խ. Աւետիսեանի «Ասում են թէ», «Սիրոյ գիշեր» երգերով: Ապա Ալենուշը բեմ հրաւիրեց իր հօրը՝ Սարգիս Եղնազարին. յուզիչ եւ հաճելի էր այդ պահը, սրահի ծափահարութիւնը հասաւ գագաթնակէտին, երբ հայր ու աղջիկ, ջերմ մտերմութեամբ, երգեցին «Որտեղ գտնեմ քեզ» երգը, դիւթիչ երկձայնով: Ապա հայրենիքի գովքը հիւսուեց «Իմ Երեւան» եւ «Երեւան» երգերով, որից յետոյ բեմահարթակից հանդիսասրահ յորդեցին եւրոպական տարածուած երգերը՝ «Somewhre over the rainbow», «The autumn leaves», «Besame mucho», «Sway» տարբեր եւ բարձր մակարդակով: Ապա Գուսան Շերամի «Անցայ, գնացի», Սայաթ Նովայի «Բռոյի-Բռոյի», գուսան Շահէնի «Այսօր ես իմ եարին տեսայ» եւ վերջաւորութեան Սայեաթ Նովայի «Բլբուլի հիդ լաց իս էլի» երգերով՝ սրահը թնդաց անվերջանալի ծափահարութիւններով:
Խնամուած, բարձրորակ երգահանդէս էր: Ալենուշ Եղնազարը իր կազմակերպչական ուժեղ կամքով, նպատակասլաց ոգով ու մանաւանդ, արհեստավարժ բարձր գիտելիքներով մեկնաբանեց երգերը՝ նոր եւ արդիական ոճով, եւ սիրուած երգերն իր ըմբռնումներով դարձրեց աւելի սիրելի, որոնք դրսեւորւում էին դիմախաղերով եւ բեմական ճկուն շարժումներով։ Համոզումով կարելի է ասել, որ այո՛, երգիչն է, որ ցոլացնում է բառը եւ երաժշտութիւնը:
Վարձքդ կատար, սիրելի՛ Ալենուշ։ Ցանկալի է, որ միջոցառումը նոյն երգացանկով կրկնուի, եւ մենք հանդիպենք քեզ՝ Լոս Անջելեսի Իրանահայ միութեան սրահում: